سلام بر آنکه در ملأ عام سرش بریده شد،

سلام بر آنکه اهل قریه ها دفنش نمودند

سلام بر آنکه شاهرَگش بریده شد،

سلام بر آن مدافعِ بى یاور،

سلام بر آن مَحاسنِ بخون خضاب شده،

سلام بر آن گونه خاک آلوده،

سلام بر آن بدنِ برهنه ،

سلام بر آن دندانِ چوب خورده ،

سلام برآن سرِ بالاى نیزه رفته،

سلام برآن بانوانِ بیرون آمده (از خیمه ها)،

سلام بر حجّتِ پروردگارِجهانیان،

سلام برتو (اى حسین بن على) و بر پدرانِ پاک و طاهِـرَت،

سلام برتو و بر فرزندانِ شهیدت،

سلام بر تو و بر خاندانِ یارى دهنده ات (به دین الهى)،

سلام بر تو و بر فرشتگانِ مُلازمِ آرامگاهت،

سلام بر آن کشته مظلوم، سلام بر برادرِ مسمومش،

سلام بر على اکبر، سلام بر آن شیر خوارِ کوچـک،

چهل روز گذشت!!!

اربعین آمد دلم را غم گرفت                       بهر زینب عالمی ماتم گرفت

سوز اهل آسمان آید به گوش                     ناله صاحب زمان آید به گوش

جان اهل بیت عصمت بر لب است               قافله سالار آنها زینب است

ماه عزا رسیده و دل ها پر از غم است

مشکی به تن کنید که ماه محرّم است

پیراهن سیاه عزاداری حسین

احرام نوکری تمامی عالم است

ماه محرّم آمده خیمه به پا کنید

دلهای ما حسینیّه ی بزم ماتم است

هر کس برای بزم عزا کار می کند

مُزدش بُوَد دست کسی که قدش خم است

شکر خدا که حضرت زهرا مرا خرید

لطف و عطای او به گدایش دمادم است

دریای چشممان چقدر موج می زند

یعنی بساط گریه ی ما هم فراهم است

شکر خدا که از غم ارباب بی کفن

چشمم شبیه چشمه ی جوشان زمزم است

آقا قسم به نام تو ما با شما خوشیم

بی تو برای ما همه عالم جهنّم است

گریه برای داغ تو رزق حلال ماست

این اشک ها به زخم عمیق تو مرهم است

بزم تو را به عالم و آدم نمی دهیم

هیئت برای ما به خدا عرش اعظم است

شش گوشه ی حریم تو بیت الحرام ماست

یعنی به داغ اعظم تو سینه مَحرم است

هر کس که دید گوشه ای از روضه های تو

گر خون چکد ز چشم ترش باز هم کم است

خود را چو ز نسل نور می نامیدند

رفتند و به کوی دوست آرامیدند

سیراب شدند زآن که در اوج عطش

آن حادثه را به شوق آشامیدند

***

این خاک به خون عاشقان آذین است

این است در این قبیله آیین ، این است

زاین روست که بی سوار برمی گردد

اسب تو که زین و یال آن خونین است

محرم حسینی تسلیت باد

دل من گم شده، اگر پیدا شد،بسپاریدش امانات رضا

و اگر از تپش افتاد دلم، ببریدش به ملاقات رضا

از رضا خواسته ام تا، بگذارد که غلامش بشوم

همه گفتند محالست، اما….

دلخوشم من ، به محالات رضا علیه السلام

میلاد مسعود حصن حصین ایران اسلامی علی بن موسی الرضا علیه السلام مبارک باد

التماس دعا

به سیل اشک باید شست راه کاروان ها را

هنوز از جبهه می‌آرند تابوت جوان‌ها را

کدامین کاروان آهنگ یوسف با خودش دارد

غم ابرو کمان ها می‌نوازد قد کمان‌ها را

نه پیراهن به تن مانده نه بوی پیرهن مانده

امان از این چنین داغی که می‌برّد امان‌ها را

به ما با چشم و ابرو گفته بودند از چنین روزی

دریغا دیر فهمیدیم آن خط و نشان‌ها را

به دنبال جوان خوش قد و بالای خود بودند

همانانی که با خود می‌برند این استخوان‌ها را

اگر دریا نمی‌گنجد به کوزه با چه اعجازی

میان چفیه پیچیدند جسم پهلوان‌ها را ؟

خبر دادند یوسف‌ها به کنعان باز می‌گردند

ندانستیم با تابوت می‌آرند آنها را

به روی شانه لرزان مردم یک به یک رفتند

خدا از شانه مردم نگیرد این تکان‌ها را

گرچه از خانه بدوشی همه ویران شده ایم!

شکر ایزد که همه ساکن ایران شده ایم

نه به نامش که به خاکش چه بهایی دارد

همگی نوکر شاهی به خراسان شده ایم

شاعر: خانم محمودوند(طلبه پایه5)

یا کریمه دست از ما بر نکش

جان زهرا دستم از دامن مکش

گرچه عاصی،گرچه بد، گرچه شده رویم سیاه

من تو را کردم پناهم در کنار پرتگاه

گر بیوفتم یا که حتی اندکی وحشت کنم

جان زهرا کی تو را از دست خود راحت کنم؟

تا همیشه چشم بر راه کرامت بسته ایم

بی تو و اکرام تو بیچاره و دلخسته ایم

شاعر:خانم محمودوند

در مدینه بینِ کوچه بهرِ مادر ناله کردم

چشم خود را با سرشکم منزلِ صد ژاله کردم

یاد مادر کرده پیرم

کوچه را در بر بگیرم

همچو زهرا مادر خود

از خدا خواهم بمیرم

سید المظلوم ـ حضرت صادق

آتش غم در حریم خانه‌ام تا زد زبانه

من به یاد مادرِ خود اشکِ چشمم شد روانه

از برایت دل فکارم

مادرِ چشم انتظارم

همچو تو پهلو شکسته

من غریب این دیارم

سید المظلوم ـ حضرت صادق

در سرای زندگانی رنج و غربت حاصلم شد

عاقبت در این زمانه زهرِ منصور قاتلم شد

ناله‌هایم بی اثر شد

سینه‌ام پر از شرر شد

بعد عمری شیعه سازی

مزد من زهرِ جگر شد

سید المظلوم ـ حضرت صادق

بارالها شد نصیبمدر غریبی‌ام بمیرم

در کنارِ قبرِ مادر منزلی دیگر بگیرم

اهل بیتم در نوا شد

خانه‌ام کرب و بلا شد

من چه گویم از عدویم

روز و شب بر من جفا شد

سید المظلوم ـ حضرت صادق

با خدا خواهی شوی نزدیک از خود دور باش

قهر کن با تیرگی آنگه رفیق نــــور باش

هر کجا رو آوری تور از موســــی بجوی

بی خبر موسی تو خود هستی مقیم طور باش

گرچه در خود از خدا مامورها داری بکوش

خود برای خود به دفع هر خطر مامور باش

مار آزارد به خویش و مور ماند زیر پا

خوی آدم خوش بود نه مار شو نه مور باش

بی تو ای صاحب زمان ،بی قرارم هر زمان !

از غم هجر تو من دلخسته ام

همچو مرغی بال و پر بشکسته ام

کی شود آیی نظاره بر دل اندازی تو یارا ؟

بر دل خسته که دم سازی تو یارا

ده مدال دیده بانی ز عنایت

به من و از مهر و عشق بازی خدا را

یابن الحسن آقا بیا، یابن الحسن آقا بیا

یابن الحسن آقا بیا، یابن الحسن آقا بیا

ای تو شور عشق من ، روشنی انجمن

بی تو در دام بلا افتاده ام

بر تو یارا جان و دل را باخته ام

از فراق تو شده حال من خسته پریشان

کی میایی منجی و سلطان امکان ؟

عقده ها را وا کنی با یک نگه ، ای نور یزدان

بین چه کرده با دل من سوز هجران

یابن الحسن آقا بیا،

یابن الحسن آقا بیا

یا بن الحسن آقا بیا

یا بن الحسن آقا بیا

من خدایی دارم، که در این نزدیکی است

نه در آن بالاها

مهربان، خوب، قشنگ

چهره اش نورانیست

گاهگاهی سخنی می گوید، با دل کوچک من، ساده تر از سخن ساده من

او مرا می فهمد او مرا می خواند،

او مرا می خواهد