مناجات شعبانیه در کلام امام(ره):

مناجات شعبانیه را خواندید؟بخوانید آقا!

مناجات شعبانیه از مناجات هایی است که اگر انسان دنبالش برود و فکر در او بکند،انسان را به یک جایی می رساند.

آن کسی که این مناجات را گفته و همه ائمه هم به حسب روایت می خواندند،اینها ،آنهایی بودند که وارسته از همه چیز بودند ، مع ذلک آن طور مناجات می کردند ،برای اینکه خود بین نبودند.هرچه بودند این طور نبوده که خودش را ببیند که ، حالا من امام صادق ام دیگر،نه، امام صادق مثل آن آدمی که در معصیت غرق است مناجات می کند،برای اینکه می بیند خودش هیچ نیست و هرچه هست نقص است و هر چه هست از اوست . هرچه کمال است از اوست، خودش چیزی ندارد . هیچ یک چیزی ندارند،انبیا هم هیچی نداشتند. همه هیچ اند و اوست فقط،همه هم دنبال او هستند،همه فطرت ها دنبال او هستند ، منتها چون ما محجوبیم ، نمی فهمیم که ما دنبال او هستیم ،آنهایی که می فهمند ، آنها وارسته می شوند و می روند سراغ همان معنا.

این کمال انقطاع همین است که از همه این چیزهایی که هستش ،اصلش به کنار باشند.(معارف ها و هدایت ها در کلام امام خمینی(رحمه الله علیه)،ص49)